Historie ’t Fean ’58

De oprichting en wat er aan vooraf ging

De voetbalvereniging ’t Fean ’58 werd opgericht op 23 juni 1958, maar de vereniging had wel een voorgeschiedenis. Na de bevrijding werden er ter viering enkele voetbalwedstrijden georganiseerd tussen de dorpsbewoners van Surhuisterveen en de hier in het laatst van de oorlog vertoevende evacués uit het zuiden van het land. De wedstrijden werden gespeeld achter café Hollema, de tegenwoordige Brasserie Kolkzicht. De meeste spelers van het dorpselftal kwamen uit de voetbalvereniging Surhuisterveen, maar er speelden ook jongens mee die om principiële redenen niet op zondag wilden spelen. Veearts Kooistra, de toenmalige voorzitter van Surhuisterveen kwam toen op het idee de vereniging te verrijken met een zaterdagafdeling.

Reeds in het seizoen 1947-1948 werd het zaterdagelftal kampioen van de tweede klasse en promoveerde naar de eerste klasse van de FVB. In het seizoen 1951-1952 werd het kampioenschap van de eerste klasse behaald. Er moesten promotiewedstrijden worden gespeeld tegen Balk voor promotie naar de vierde klasse van de KNVB. De uitwedstrijd werd verloren maar thuis zorgde Gosling Steensma in de slotfase voor een 2-1 overwinning. Een beslissingswedstrijd in Oranjewoud werd met 1-0 verloren. Twee jaar later werd het kampioenschap wel behaald en dat betekende promotie naar de KNVB. Slechts één jaar duurde het vierdeklasserschap. Het was ook een nare periode omdat de uitstekende keeper Luitzen van der Meulen ziek werd. Later bleek dit kanker te zijn en hij overleed op 27-jarige leeftijd.

historie_1

Staand v.l.n.r.: Hendrik de Haan, Simon Luimstra, Gabe Dijkema, Harrie Kok, Albert Huizinga, Gauke Witteveen en Jacob Klinkhamer.
Midden v.l.n.r.: Sietse de Vries, Sietse Wouda en Sjoerd Veenstra.
Voor v.l.n.r.: Wopke Hoekstra, Luitzen van der Meulen en Gosling Steensma.

Twee afzonderlijke voetbalverenigingen
Omdat verschillende spelers en ook supporters het gevoel hadden in een gezamenlijke vereniging niet helemaal aan hun trekken te komen gingen er steeds meer geluiden op een aparte zaterdagvereniging op te richten. Voorzitter Ipo Westra bracht deze wens onder woorden. Ook de voetbaltoto had zijn invloed. Een tamelijk groot aantal mensen was hier principieel op tegen, anders was het er misschien toch niet van gekomen. Op een uitgeschreven ledenvergadering bij Hotel van der Scheer was men er snel uit. Alleen Bareld de Vries, later directeur van de Openbare Mavo en Sieds Dam, later directeur bij Schuilenga’s Houthandel voelden er veel voor om bij elkaar te blijven. De zondagafdeling had de oudste rechten en bleef dus voortbestaan onder de naam Surhuisterveen.

Op 23 juni 1958 werd er een vergadering uitgeschreven door de zaterdagvoetballers om een nieuwe vereniging op te richten. Nadat er besloten werd tot het oprichten van een nieuwe voetbalvereniging moest er ook een bestuur komen. Het leverde op dat I. Westra voorzitter werd, S. Luimstra secretaris, G. Gjaltema penningmeester en als commissarissen werden S. Elzinga en J. From gekozen. Ook moesten er personen worden gezocht voor de meer huishoudelijke zaken, waarvoor verschillende leden zich beschikbaar stelden. Verder machtigde de vergadering het bestuur om met voetbalvereniging Surhuisterveen een verdeling te maken van de bezittingen en de schulden. Na enige discussie werd besloten om de vereniging niet het predikaat ‘Christelijk’ te geven.

historie_2

V.l.n.r.: Ipo Westra, Simon Luimstra, Gjalt Gjaltema, Sake Elzinga en Jitze From.

Toen volgde de naamgeving van de vereniging. Voorgesteld werden de namen Feanster Boys, ’t Fean ’58, V.V.S. en Zamivoba (afkorting voor zaterdagmiddagvoetbal). Welke naam het werd mag duidelijk zijn. Ook werd de contributie vastgesteld en Hendrik Mozes uit Harkema-Opeinde werd de eerste trainer. De nieuwe vereniging mocht blijven spelen in de eerste klasse van de FVB. De wedstrijden werden toen gespeeld aan de Lauwersweg, op de plaats waar nu Hollema’s Bouwbedrijf is gevestigd. De vereniging begon met zestig leden en naast het eerste elftal werd er een tweede elftal, een A1 en een B1- juniorenteam ingeschreven.

De eerste resultaten
Het eerste seizoen werd geen succes. Omdat het kommer en kwel was werd er al in november 1958 weer een ledenvergadering gehouden. Het kwam er op neer dat het veel te veel aan kwam op de schouders van de bestuursleden. Wat wel goed was geslaagd was de donateuractie. De vergadering heeft ook de degradatie niet verhinderd. Een pleister op de wonde was het kampioenschap van 1B. Het was het eerste kampioenschap in de geschiedenis van ’t Fean ’58. Financieel ging het ook niet slecht. De vereniging startte door de afscheiding met een schuld van fl. 600,- en aan het eind van het seizoen was er een batig saldo van fl. 193,70.

Het jaar hierna promoveerde het eerste elftal weer, daarna ging het sportief weer wat minder. Trainer Hennie Stelwagen, die Hendrik Mozes was opgevolgd kreeg zijn ‘bekomst’ van het slechte trainingsbezoek en nam zijn ontslag.
Ondanks de matige prestaties in dit seizoen werden er drie van onze spelers uitgenodigd voor het FVB-elftal, namelijk Taeke van der Hoek en Jan en Sjirk Hoekstra. Op 13 maart 1961 werd onze vereniging koninklijk goedgekeurd. Het kostte fl. 100,- en dat was een rib uit het lijf van penningmeester Gjaltema. In 1962 promoveerde het eerste elftal naar de vierde klasse van de KNVB na een nek aan nekrace met Kollum.

Redder Jaap Hazeveld
De start van het eerste elftal in de vierde klasse was niet best. Toen de winter begon stond het elftal troosteloos onderaan. Om hierin verbetering te brengen kreeg het bestuur het voor elkaar dat Jaap Hazeveld uit Groningen het eerste elftal ging trainen. Het was een strenge winter en rond de plaats waar getraind moest worden lag de sneeuw wel een meter hoog. Jaap Hazeveld had tijdens de training een dikke blauwe overjas aan en vanwege de lage temperatuur tranen in de ogen. In het begin van de training hield hij vaak een toespraak om het elftal mentaal sterker te maken. Het halve dorp kon gratis meeluisteren, want zijn stem droeg zonder luidspreker zeer ver. Ook had de Groninger een goed gevoel voor humor. “Als Feyenoord hier zaterdag zou komen met de shirts van Drogeham aan, wed ik dat jullie die wedstrijd winnen.” Zijn toespraak duurde vaak meer dan een kwartier.
Het elftal reageerde goed op zijn aanpak, want de eerste vijf wedstrijden na de winterstop leverden even zovele overwinningen op. Het elftal handhaafde zich en daaruit blijkt wel dat de aanpak van Hazeveld zeker niet overbodig was. Het tweede elftal eindigde ook laag. Er speelde dat seizoen voor het eerst een derde elftal in de competitie dat op de vierde plaats eindigde. Ook 1A en 1B werden vierde. Financieel werd het seizoen geen succes. Bij het eerste lustrum stond ’t Fean ’58 financieel het water tot aan de lippen. De wedstrijdballen waren van slechte kwaliteit en het beloofde medaillekastje was ook nog niet klaar.

Veranderingen
In de vijf jaren hierna bleek het eerste elftal een stabiele vierdeklasser te zijn. Buiten het voetbal om gebeurde er wel het een en ander. Zo werd er voor verenigingen in de omgeving voor de eerste keer een welpencompetitie georganiseerd. De welpen van ’t Fean ’58 eindigden op de derde plaats en kregen hiervoor een bekertje.
Samen met voetbalvereniging Surhuisterveen werd er begonnen met de bouw van een houten kleedgelegenheid en kantine. Veel leden zullen zich dit bouwsel nog wel herinneren, omdat het een hele vooruitgang was. Het eerste elftal reageerde hierop, want er werden enkele heftige wedstrijden gespeeld. Tegen Workum slaagde de scheidsrechter er niet in de zaak voldoende in de hand te houden, met als gevolg dat ’Henkie’ Hamstra uit het veld werd gestuurd en zodoende de gelegenheid kreeg de nieuwe kleedgelegenheid rustig te bestuderen. Het Friesch Dagblad schreef zelfs over Spaanse tonelen.
In het seizoen 1963-1964 werd ook voor het eerst deelgenomen aan de wedstrijden om de KNVB-beker. Nadat er nog werd gewonnen van Eems Boys vond het eerste elftal zijn Waterloo tegen De Pelikanen.
In het seizoen 1965-1966 moest voorzitter Ipo Westra om gezondheidsredenen aftreden. Daarmee werd een hoofdstuk afgesloten, want onder zijn voorzitterschap kreeg ’t Fean ’58 steeds meer gestalte. Zijn opvolger werd D. Mozes maar een jaar later moest deze helaas al weer stoppen om gezondheidsredenen.

Het voorzitterschap bleef derhalve een zaak van voortdurende zorg. De nieuwe voorzitter werd Anne van der Werf. Op het veld deden de welpen het prima. Onder leiding van jeugdtrainers Praamstra en Tiemersma werden zij kampioen en behaalden ook uitstekende resultaten in de wedstrijden om de Friesland Cup. Eerste elftalspelers Alle Bethlehem, Ietsen Drost en Harrie Folkerts werden uitgenodigd voor het Friese jeugdelftal. In 1968 won ’t Fean ’58 met 3-1 van het Engelse Whitton United dat de paasdagen doorbracht bij voetbalvereniging Surhuisterveen. Ook werd er een derde elftal opgericht, dat voor het eerst aan de competitie deelnam in het seizoen 1967-1968.

Het clubblad ’De Goalgetter’
In september 1967 verscheen er voor de eerste keer een clubblad, dat tot op heden, zij het op een wat andere wijze in stand wordt gehouden. De eerste redactieleden waren Tinus Jongsma, Simon Luimstra, Hendrik van der Ploeg en Anne van der Werf. Door de redactie was er een prijsvraag uitgeschreven, waarin om suggesties voor de naamgeving werd gevraagd. Klaas Dijkstra, wonende op Langelaan 49 en speler van het eerste elftal bedacht een mooie naam: ’De Goalgetter’. Samen met zijn vrouw die eigenlijk de naam had bedacht hebben zij een waardebon van fl. 20,- in ontvangst kunnen nemen.

1968 – Jubileumjaar
Na tien jaar als vereniging te zijn opgetreden kan de conclusie worden getrokken dat men zich als bewezen mag beschouwen. Alle kinderziekten overwonnen, gegroeid in ledental, gewaardeerd door sceptici van voorheen. Dat wil wel wat zeggen. Geen wonder, dat het bestuur met voorzitter Van der Werf en secretaris Luimstra als voortrekkers meenden er goed aan te doen ’t Fean ’58 eens goed in de schijnwerpers te plaatsen. Van ‘De Goalgetter’ verscheen een volledige jubileumuitgave, met een complete geschiedschrijving, verzorgd door de secretaris, maar ook met hoofdartikelen door anderen.

Ook werd er gevoetbald ter gelegenheid van het 10-jarig festijn. Een zestal verenigingen uit de regio en het eigen ’t Fean ’58 speelden in twee poules het jubileumtoernooi. Als prijs lagen er klaar 12 shirts en een voetbal. Houtigehage en ’t Fean ’58 werden beide poulewinnaar. De finale tussen de beide winnaars leverde een 5-0 overwinning op voor Houtigehage.

Verder werd er nog een toneelstuk opgevoerd voor leden en donateurs. “In de vergulde os” van Jan Blaaser, gespeeld door de toneelvereniging O.U.T. viel bij de aanwezigen wel in de smaak. De opkomst was minder groot dan verwacht.

Inzet
Buiten het voetbal werden er steeds meer acties en activiteiten ontplooid. Zo werd er een schutjas competitie gespeeld, waarmee onlosmakelijk de naam van Jan Frankes was verbonden. Bij het uitzenden van een voetbalwedstrijd door de NOS werd de kaartavond een week uitgesteld, dit alleen bij een directe uitzending van de voetbalwedstrijd.

Hulde aan 1B
’t Fean ’58 1B zorgde in de beginjaren 70 voor een hoogtepunt binnen de club. Onder leiding van Klaas Vellinga werd het kampioenschap in de hoofdklasse binnengehaald. Vellinga schreef in het clubblad onder meer het volgende: “Het is misschien voor de betrokken spelers niet altijd zo leuk om de hele wedstrijd achter iemands rug te zitten, maar wil je een goed resultaat bereiken, en daar gaat het toch om, dan hoort dit er nou eenmaal bij. Kan natuurlijk ook een voldoening voor de betrokken spelers wezen als je een speler uitschakelt, vooral Harrie Spoelstra doet dit voortreffelijk, die bijt zich gewoon weg aan de tegenstander.”
Niet meer een mannensport alleen ! ! !
Op de ledenvergadering van 1971 werd door Jaap Hielema gesuggereerd eens te polsen of in de gelederen van de Fean-aanhang ook interesse zou bestaan voor de oprichting van een damesafdeling. Hij kreeg van het bestuur het verzoek via ‘De Goalgetter’ een oproep te plaatsen voor aanmelding.
De oproep tot een damesafdeling had succes. Korte tijd later schreef de secretaris: “Ongeveer 25 enthousiaste dames hebben zich al aangemeld als lid. Omdat wij in onze vereniging nog geen ervaring hebben met damesvoetbal zal dit in het begin wel wat moeilijkheden opleveren.” Welke moeilijkheden wordt niet vermeld. Hoe dan ook, dank zij de entree van de damesgroep wordt een verfrissend aspect geïntroduceerd.

’t Fean ’58 voor het eerst in de geschiedenis naar derde klasse
Onder leiding van trainer Taeke de Haan werd er in 1973 een mijlpaal bereikt. In een spannende slotfase van de competitie zorgde Willem Bethlehem er voor dat er in de laatste wedstrijd tegen OKVC met 1-0 werd gewonnen. Omdat concurrent Be Quick Dokkum in Winsum tegen Viboa niet verder kwam dan een gelijkspel was het kampioenschap een feit geworden. Dat betekende feest in Surhuisterveen. De clubvlag kwam aan de vlaggenmast van ‘De Lantearne’. Het was die avond een geweldige happening. De muziekvereniging ‘Blaast de Bazuin’ verhoogde de feestvreugde met het brengen van een serenade aan het kampioenselftal. De kampioensreceptie een week later werd druk bezocht. Er waren enveloppen met inhoud, ballen, bloemen en niet te vergeten de vijftien trainingspakken die werden aangeboden. Behalve veel lofuitingen in stoffelijke zin, waren er ook veel aanwezigen toen ceremoniemeester J.L. Bijsterveld de receptie opende en vooraf dank bracht aan de spelers, die het hadden gefikst.

Kampioenselftal 1973

In het seizoen 1973-74 speelde het eerste elftal dus voor het eerst in de derde klasse. Trainer Taeke de Haan had na het behalen van het kampioenschap te weinig vrije tijd, maar werd wel voorzitter. In deze rol was hij een steunpilaar van de vereniging. Ook keerde Sjouke Schouwstra terug om nog een jaar het eerste elftal te trainen. Schouwstra was een echte clubman die de training zuiver als hobby deed. Het lukte niet eens altijd om hem zijn reiskosten uit te betalen. “Koop er maar een fruitmand voor voor Dirk Mozes”, zei hij als deze weer eens een keer ziek was. Uiteindelijk zorgden de spelers en Schouwstra er samen voor dat het elftal derdeklasser bleef. Schouwstra zei: “Je moet nooit in degradatie geloven, als een bestuur dat denkt, ben je al half weg!” Hierna werd Wijnand Germs trainer bij de blauwhemden en de Kollumer zou dit maar liefst zeven jaar volhouden. Zo lang hield het eerste elftal het ook vol in de derde klasse. Aan zeven vette jaren kwam een eind en in het seizoen 1979-1980 volgde dan ook degradatie naar de vierde klasse.

De opvolger van Wijnand Germs werd Bernard Alt die twee seizoenen aanbleef. Alt werd na het 25-jarig jubileum opgevolgd door Nico Burghouts. In zijn eerste seizoen moesten er beslissingswedstrijden worden gespeeld met als inzet degradatie naar de 1e klasse van de FVB. Burghouts bleef vijf jaar aan bij onze vereniging. Maar liefst zestien jaar bivakkeerde het eerste elftal onafgebroken in de vierde klasse. Later volgde automatische promotie naar de derde klasse vanwege het invoeren van de hoofdklasse. In het seizoen 1996-1997, Jacob Russchen was al twee jaar trainer, een nieuw hoogtepunt. Via de nacompetitie promoveerde het vlaggenschip naar de tweede klasse. Dit na een zinderende promotiewedstrijd in Bovensmilde. Onder aanvoering van de uitblinkende Simme Schievink werd de finalewedstrijd met 3-1 gewonnen van DZOH uit Emmen.

historie_3

Russchen behaalde tijdens zijn vierjarig verblijf bij ’t Fean ’58 maar liefst vier keer de nacompetitie. Achtereenvolgens Atze van der Wijk, Jacob Zwart, Henk de Boer, Marco IJzer, Marten van der Kamp en Minno van der Werff (ad interim) zorgden ervoor dat de vereniging een stabiele tweede klasser werd. Met ingang van het seizoen 2011-2012 keerde Jacob Russchen terug op het oude nest. Anno seizoen 2013-2014 is Russchen nu met zijn mannen bezig aan het zeventiende seizoen in de tweede klasse. Hiermee zijn de blauwhemden de langst zittende Friese vereniging in deze klasse.

Nieuw clubhuis

historie_4

De opening van het nieuwe clubhuis had plaats op 23 mei 1980 door voorzitter M.W. de Vries, die inmiddels de plaats had ingenomen van Taeke de Haan. Het jongste lid Albert Riemersma mocht samen met het oudste lid Willem Veenstra een papieren goal stuk trappen, waarna Veenstra de historische woorden sprak: “Dat ik dit noch belibje mei.”
Ook werd er ter gelegenheid van de opening een voetbalwedstrijd gespeeld tussen een regionaal team en een sterrenteam met bekende namen als Rinus Israël, André van der Ley, Piet Wildschut en Jaap Bos.

historie_5

Op 23 juni 1983 werd het 25-jarig jubileum groots gevierd. Zitting in het bestuur hadden toen v.l.n.r.: Jasper Mozes, Harm Kuipers, Simon Luimstra, Gerke Veenstra, Japke From-Witteveen, Oene Hulshoff, Jan Anne Vrij, Geale Atsma en Wietze de Vries.

2008 ons jubileumjaar!

Als we terug kijken op het afgelopen jaar (het jaar waarin onze club op 23 juni zijn 50-jarig bestaan mocht vieren) dan kunnen we, volgens mij, vast stellen dat we weer hebben laten zien dat we een fantastische vereniging zijn. In de mooie afsluiter van het jubileumjaar, op zaterdag 27 december in onze kantine, heb ik met wat foto’s op de beamer alle activiteiten nog eens kort terug laten komen en dat zal de redactie in de artikeltjes in deze Goalgetter-special ook nog in woord en tekst doen. In uw hand ligt dus een document, een bewaarnummer. Prachtig!

Als je alle artikeltjes nog eens rustig doorleest dan blijkt dat alle groepen in en bij de club aan bod gekomen zijn en dat de jubileumcommissie er in is geslaagd om voor iedereen een leuk en gevarieerd programma neer te zetten. En iets neer zetten of bedenken is nog niet hetzelfde als iets organiseren. De jubileumcommissie bestaande uit Jacob Hielema, Japke From, Henk Postma en Piet Nieuwhof hebben daarvoor veel mensen gevraagd zitting te nemen in een subcommissie. De subcommissies vroegen daarna weer mensen te helpen bij de uitvoering en dat resulteerde in een brede betrokkenheid van velen. Dus niet alleen passief genieten van wat een ander heeft bedacht en klaar gezet, maar actief iets mee op touw zetten en er dan van meegenieten! Dat is wat een club een vereniging maakt.

’t Fean ’58 bestaat vijftig jaar en bij een mens zeg je dan dat het grootste deel er op zit. Voor onze vereniging geldt dat zeker niet. Dit is het begin. Met 311 spelende en 72 niet-spelende leden (31 december 2008) is er een zeer gezonde basis waar we op verder kunnen bouwen. En hoewel we zo langzamerhand een prachtige accommodatie hebben en de sfeer binnen onze vereniging prettig is, moeten we hier en nu ook nog wel onze ambitie voor de toekomst vastleggen.
De ambitie om het nog mooier en beter te krijgen en onze vereniging voetballend ook nog naar een hoger niveau te tillen. Onze jeugd is daarbij de toekomst. We moeten daar dan ook beginnen met een aantrekkelijke vereniging te zijn en te blijven. Aantrekkelijk voor onze jongere leden en hun ouders. De betrokkenheid van ouders moeten we daarbij vasthouden en verder versterken.
Ook het vrouwenvoetbal en zaalvoetbal verdienen in de ambitie van onze club onze aandacht. Wat een verrijking is dit ook voor de voetbalclub!

En we hebben in het jubileumjaar laten zien dat we graag betrokken willen zijn als vrijwilliger en laten we dat ook zeker zo houden voor de toekomst. In de steeds meer op het individu gerichte maatschappij zie je immers steeds meer verenigingen min of meer instorten, omdat teveel mensen niet meer betrokken zijn of (teveel) betaald willen krijgen voor hun activiteiten. Samen vereniging zijn hoeft volgens mij niet altijd (dik) betaald te worden.

Samen sterk voor de toekomst. ’t Fean ’58 heeft het!

Het bestuur kijkt met een goed en trots gevoel terug op het jubileumjaar en met vertrouwen vooruit naar de toekomst.