Feanstars Jo15-2d tegen RWF Frieschepalen

Zaterdag 11 november is de dag dat Feanstars Jo15-2d tegen RWF Frieschepalen spelen mag.
Het is 6:30 uur, gapend kijk ik naar mijn ontbijt en vraag mij af waarom ik nu al uit bed ben.
Zoonlief komt de kamer binnen en mompelt wat. Ik versta het niet en staar verder naar mijn ontbijt , zucht….
We maken ons klaar voor vertrek. Wedstrijd nummer 7 van de competitie staat voor de boeg. Tot nu toe zijn onze jongens ongeslagen en dat willen ze natuurlijk zo houden.
Daar aangekomen zoek ik gelijk naar de kantine voor een dosis cafeïne. De andere ouders hangen ook met hun lippen aan hun bakkie leut en praten de tijd vol. Donkere wolken verzamelen zich boven het veld en alle paraplu’s worden in gereedheid gebracht.
Vijf over negen en het is zo ver, de jongens mogen los. Ik merk dat mijn hart stiekem toch wat sneller gaat kloppen. De scheidsrechter fluit en de bal gaat rond.
Nog maar net 3 minuten gespeeld of het 1e doelpunt valt al in ons voordeel. Jorrit was er snel bij en mag weer een puntje op zijn score lijst zetten. Zeven minuten later is het weer raak. Jorrit neemt een strakke bal aan en haalt gelijk uit. Nummer twee is binnen.
Al snel blijkt dat RWF grote moeite heeft om tegenstand te bieden en het spel wordt grotendeels op hun helft gespeeld. In de 17e minuut is het weer raak. Ruben gaat solo op de keeper af en plaatst de bal zorgvuldig in de verre hoek, 0-3.
De jongens ruiken kansen en met grote gedrevenheid wordt er samen gespeeld op jacht naar het volgende punt. In de 32ste minuut krijgt Jeffrey zijn kans om uit een vrije trap zich aan het lijstje toe te voegen. De bal is hard, hoog en onhoudbaar voor de keeper. 0-4 in de pocket!
De 2e helft wordt geregeerd door de regen. Langs de kant staan we te klappertanden onder onze paraplu’s en in het veld zie je steeds meer handen verdwijnen in de mouwen van de shirtjes. Het speltempo gaat beduidend omlaag en er worden fouten gemaakt. Hierdoor krijgen de spelers van RWF enkele kansen maar deze stranden nog voor ze onze keeper kunnen bereiken door een paar verdedigende bomen in het veld. Jorrit daar in tegen weet van geen ophouden en gaat samen met Jesse in de aanval en creëren kansen. Dit motiveert ook het middenveld om door te bijten en de bal voorin af te leveren.
Enkele minuten later valt dan ook de 0-5 door een assist van Jesse en Jorrit maakt het af. Deze trein dendert zo nog even door en binnen 15 minuten tekent Jorrit ook voor nummer 6 en nummer 7.
Dan zijn de speelminuten voorbij en de teller blijft steken op 0-7. Ik loop terug naar de kantine en denk terug aan mijn zucht tijdens het ontbijt ….ach ja…. Het was een mooie pot.
Moe maar voldaan rijden we weer naar huis. Tot volgende week.

Gegroet Adrian Vivancos