TONEGO – ’t Fean ’58 : promovendus tegen promovendus

Het team dat het vorige seizoen kampioen werd en promoveerde naar de tweede klasse 

Zaterdag 15 december a.s. staat op het programma de wedstrijd TONEGO – ’t Fean ’58. Bij mijn weten de eerste keer dat beide teams elkaar ontmoeten in competitieverband. Tonego is eigenlijk een beetje de vreemde eend in de bijt. Het is de enigste club – nu reken ik Marum voor het gemak even tot het volk der Friezen – buiten onze provincie, die uitkomt in de Friese tweede klasse. Al ligt Luttelgeest – bekend om zijn Orchideeënhoeve – nu ook weer geen mijlenver over de grens met Flevoland. De eerste afslag na Lemmer, een paar keer gas geven en je hoort op de TomTom bestemming bereikt.

Door Jacob Hielema

TONEGO is opgericht op 1 april 1954 en is een omnisportvereniging. De naam staat voor Tot Ons Nut En Genoegen Opgericht. Naast voetbal kent de vereniging ook een afdeling volleybal, tennis en gymnastiek. Aanvankelijk – zo luiden de geruchten – waren eerst voetbal en korfbal de twee peilers onder de club, maar het korfbal bloedde al snel dood. Later werden dus de drie andere takken toegevoegd.

Was ’t Fean ’58 twee jaar geleden niet gedegradeerd dan was de kans groot geweest dat beide teams elkaar al eerder in competitieverband waren tegengekomen. Want toen de Feansters degradeerden promoveerden de polderbewoners voor de eerste keer naar de tweede klasse. Ze liepen elkaar dus net mis. Lang duurde het verblijf van TONEGO echter niet in de tweede klasse. Na één seizoen degradeerden ze al weer.

Is de tegenstander van a.s. zaterdag onbekend bij spelers en supporters van ’t Fean ’58, dat geldt niet voor Klaas Vellinga. Lid vanaf de oprichting van onze club en tevens speler van het  team, dat voor het eerst in haar bestaan aan de competitie deelnam. Niet dat hij enige connectie heeft met TONEGO, maar zijn zoon Fred woont in het naburige Kuinre. “Als wij daar op een zaterdag zijn gaan Fred en ik wel eens bij een club in de buurt kijken. Ik vind het mooi om ook eens bij een andere vereniging te zien hoe zij het voor elkaar hebben en hoe zij een en ander doen”, vertelt hij. “Zo bezoeken we ook wel eens TONEGO. Het is een moai klupke, een sportieve ploeg, een echte dorpsvereniging. En ze doen het allemaal met eigen jongens, dat vind ik  mooi. Ze hebben een trainer, die er al jaren zit. Dat zegt wel iets over de club”, aldus Klaas Vellinga.

Keerde ’t Fean ’58 na twee seizoenen terug op het niveau, waarop zij gedurende 19 jaar vertoefden, de tegenstander van a.s. zaterdag deed dat al na één jaar. Door met 1-4 te winnen van Hoogeveen werd de kampioenstitel in 3D behaald. “Zo wacht je een kwart eeuw op een kampioenschap en zo word je twee keer kampioen in drie jaar tijd. Het kan verkeren”,  schreef de regionale krant in haar verslag over de kampioenswedstrijd, die het artikel kopte met ‘Tonego flikt het weer’. “Het rare is dat we de meeste punten tegen clubs uit de onderste regionen lieten liggen en het heel goed deden tegen ploegen uit de top vijf”, zei voorzitter Bert Geerts in het verslag. De jongens van Mark Bosma zijn dus gewaarschuwd.

Allan Bakker stal het vorige seizoen de show door maar liefst dertig doelpunten te maken. In de beslissende wedstrijd tegen Hoogeveen (1-4) scoorde hij driemaal en gaf de assist voor de vierde goal. Zowel voorzitter Bert Geerts als trainer Steven van Mourik – hij is zijn tiende seizoen ingegaan als trainer van TONEGO – wezen echter op de teamprestatie.

Harrie Groen en zijn verdedigers hoeven zich zaterdag niet in te stellen op het gevaarlijke wapen Allan Bakker. De topschutter is naar DOS Kampen verkast. “Jammer, maar wij wisten dat er een club langs zou komen als hij goed speelde”, liet Bert Geerts weten in het verslag van de kampioenswedstrijd. Trainer Steven van Mourik over het huidige seizoen: “We gaan proberen in de tweede klasse te blijven. Hopelijk hebben we geleerd van het vorige seizoen.”

Zaterdag zullen er weer vele supporters uit Surhuisterveen even voorbij Lemmer de grens van Friesland en Flevoland passeren, op weg naar Luttelgeest. Klaas Vellinga niet, al zal hij wel aan de zijlijn staan in de polder. Klaas kent inmiddels de vele sluipweggetjes. “Dat scheelt zo’n negen kilometer.”